استاد بی بدیل علم حقوق ،دکتر ناصر کاتوزیان، حقوقدان برجسته و یکی از تدوین کنندگان قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در سن هشتاد و هفت سالگی در گذشت.
بدینوسیله ارتحال جانگداز پدر علم حقوق ایران، اسوه اخلاق و نمونه شجاعت و شهامت استاد دکتر ناصر کاتوزیان را به ملت بزرگ ایران تسلیت عرض می نمایم.
روحشان شاد و یادشان گرامی باد
امیرناصر کاتوزیان (متولد ۱۳۰۶ تهران، درگذشت ۱۳۹۳تهران) از حقوقدانان برجستهٔ ایرانی و نویسندهٔ کتب دانشگاهی در رشتهٔ حقوق مدنی بود. وی از اساتید حقوق دانشگاه تهران بوده‌است.
ناصر کاتوزیان در ۱۳۰۶ خورشیدی در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان اقبال در به اتمام رساند و دوران دبیرستان را در دبیرستان علمیه طی کرد. سپس وارد دانشگاه تهران شد و به تحصیل در رشته حقوق پرداخت. در ادامه تحصیلات خود رشته حقوق قضا را انتخاب کرد و در سال ۱۳۳۹ با دفاع از رساله دکتری خود با عنوان «وصیت» به اخذ عنوان دکتری حقوق نایل شد. محمود شهابی خراسانی از اساتید مهم وی در زمینه حقوق است. ناصر کاتوزیان در تدوین اولین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران شرکت داشت. ناصر کاتوزیان پس از انقلاب فرهنگی ۱۱ سال از استادی دانشگاه تهران برکنار شد تا آنکه مجدداً از وی دعوت به عمل آمد. وی را پدر علم حقوق ایران نیز می‌خوانند.
بعضی رویداد های ناگهانی تحولات عمیقی را به وجود می آورند.از جمله، هنگامی که ملت ها ناگهان سر به شورش بر می دارند و حکومتی را ساقط می کنند و به امید زندگی بهتر،نظام سیاسی جدیدی را بر روی کار می آورند.
و اما چند انقلاب بزرگ جهان...
در سال1774 لویی آگوست با عنوان لویی شانزدهم به سلطنت رسید.او یکی از اعضای دودمان دیرپای پادشاهان بوربون بود و عقیده داشت به ارث بردن سلطنت یک حق خدادادی برای اوست.این عقیده حق الهی پادشاهان نامیده می شد،عقیده ای که بسیاری از مردم اروپایی و پادشاهانشان به آن باور داشتند.بنابر این عقیده، پادشاهان حق فرمانروایی خود را نه از خواست مردم بلکه مستقیما از خدا دریافت می کردند.از آن جا که خدا پادشاه را بر می گزید، شاه تنها می بایست به خدا پاسخگو باشد،نه به مردم-عقیده ای که سبب سو استفاده بسیاری می شد.
جست وجوی رد پای مفقوده زن در میان اسطوره های غبار گرفته و بی تاریخ، بی تردید کاری است دشوار و گاه ناشدنی. اما نگاهی عمیق تر به عمق داستان ها نشان می دهد که باید از لابه لای رمز ها به واقعیت ها پی برد. پرده ها را پس زد و حقیقت را دید. حقیقتی که در گذر زمان گم شده است. گاستون باشلار Gaston Bachlard جمله جالبی دارد که حیات تاریخی انسان را از پس زمینه اسطوره وار تا به واقعیت تاریخی در بر می گیرد، او می گوید: «آدمی صحنه رمز ها است.» رمز هایی که وقتی می شکافی شان و هسته ها و معنا ها را در می یابی، جلوه های تازه ای از ناگفته ها و خاموشی های دیرینه را در برابر نگاهت باز می تابانند.
در امپراتوری ساسانی، دین حکومتی زرتشتی تعیین کننده رابطه بین زن و مرد بود. این روابط شامل نقش زن و مرد، رسوم ازدواج و حقوق زنان در جامعه می‌‌شد. اصول اخلاقی، ساختار زندگی زناشویی و رسوم اجتماعی ساسانیان، توسط متون مذهبی و قوانین زمان تعیین میشدند. زنان گرچه از حقوق اجتماعی همچون صاحب ملک بودن بهرمند بودند ولی این امتیازات بسته به طبقه اجتماعی زن داشت (ممتاز، تحت انقیاد، یا مستقل).
پیش از اینکه اعراب مسلمان ایران را فتح کنند، محققا زنان ایران در شُرُف تحصیل حقوق و استقلال خود بوده‌اند.
تورج دریایی، (استاد تاریخ دانشگاه کالیفرنیا) با انتقاد از نگاه فمنیستی به تاریخ ساسانی، می‌گوید، با زنان رفتاری جداگانه نباید داشت، چون آنان نیزجزئی از جامعه بودند و بر حسب طبقه‌ای که به آن تعلق داشتند، از همان حقوق و امتیازاتی که آیین زرتشت برای کل جامعه و هر طبقه در نظر می‌گرفت، برخوردار میشدند.
اندیشه‌ی ایرانی که برپایه‌ی سرشت نیک خود و اندیشه های زردشت پدید آمده بود، به خوبی می‌دانست که زن و مرد باهم برابر و در کنار‌یکدیگرند. کریستن سن، خاورشناس بزرگ دانمارکی می‌گوید: «رفتار مردان نسبت به زنان در ایران باستان همراه با نزاکت بود. زن چه در زندگی خصوصی و چه در زندگی اجتماعی از آزادی کامل برخوردار بود». افزون بر این، در فرهنگ ایرانی، انبوه نام های زیبای گل ها و بوی گل ها و زیبایی گل و درخت و جان و جهان را که بر دختران می‌نهند، با هیچ فرهنگ و هیچ زبان و کشور دیگر نمی‌توان برابر کردن، و این همه به نشانه‌ی احترامی است که در اندیشه‌ی ایرانی برای دختر رواست و جایگاه والایی که زن از آن برخوردار بوده است.
پرچم ایران از دوره ناصرالدین شاه قاجار دارای سه رنگ شامل رنگ های سبز،سفید و سرخ است.نشان کنونی در پرچم ایران،نشان جمهوری اسلامی نام دارد که شرح و تفسیر رسمی آن در اصل18 قانون اساسی آمده است.اما به طور خلاصه این نشان بیانگر واژه عربی«الله» و شعار اسلامی عربی «لا اله الا الله»است که روی رنگ سفید پرچم قرار گرفته است.همچنین 22 «الله و اکبر»به رنگ سفید و به نشانه پیروزی انقلاب در روز22 بهمن در حاشیه پایین رنگ سبز و حاشیه بالا رنگ سرخ نوشته شده است.
پرچم دوران هخامنشی به احتمال زیاد عقابی با بال های گشوده با قرص خورشیدی در پشت سر عقاب بوده است و در زمان اشکانیان پرچمی استفاده می شد که به خورشید مزین بوده است.منبع عمده ما از نشانه های اشراف دوره ساسانی و درفش های روزگار ساسانی،کتاب شاهنامه و منابع اسلامی می باشد.
مصریان باستان،افسانه های متعددی درباره ی مبدا دنیا داشتند.از میان این افسانه هاست که بزرگترین خدایان ظهور کرده اند.یکی از خدایان بزرگ ازیریس بود که به سرنوشت شومش که قتل به دست برادرش ست بود ،تن در داد.لئونارد کوترل این داستان را در کتاب "زندگی تحت سلطه فراعنه" این گونه آورده است.
