خودم و خودش

دریچه ای به سوی تاریخ

خودم و خودش

دریچه ای به سوی تاریخ

خودم و خودش

زیر باران باید رفت ...
دوست را زیر باران باید دید ...
عشق را زیر باران باید جست ...
هر کجا هستم باشم ...
آسمان مال من است ...
حنجره فکر هوا عشق زمین "مال من است ...
هر کجا هستم باشم ...
آسمان مال من است ...
حنجره فکر هوا عشق زمین "مال من است....

طبقه بندی موضوعی

۶ مطلب در اسفند ۱۳۹۳ ثبت شده است

۲۹اسفند

سکه: سکه را نماد امشاسپند شهریور (نگهبان فلزات) می دانند و آن را به نیت برکت و درآمد بالا در سفره قرار می دهند

سیب:نماد سلامتی به شمار می آید؛ نقل است که در ایران کهن هرگاه مردم به هم می رسیدند می گفتند چنان سیب باش؛ و مقصودشان از این جمله همانا آرزوی سلامتی و تندرستی برای طرف مقابل بوده است. سیب را میوه آگاهی و هوشیاری نیز نام نهاده اند .

۲۷اسفند


ماهی:از آن جا که در ایران باستان ،گاهشماری بر مبنای «ماه» بوده است؛ ماهی، نماینده ماه در مقیاس کوچک تر به حساب می آید . مقاله ای از آقای جعفر سپهری درباره پرورش ماهی در دوران کهن به چاپ رسیده که حاکی از آن است که به لحاظ اساطیری ،نخستین کسی که پرورش ماهی را انجام داده ،جمشید پیشدادی بوده است؛ بعد ها این دانش از ایران به چین راه پیدا می کند. از نظر ایشان ،ایرانیان از دیرباز با پرورش ماهی آشنایی داشته اند و به عنوان نماد زندگی در سفره هفت سین ،ماهی را برگزیده اند. البته ماهی می تواند تداعی کننده ایزدبانوی آب باشد. چه آنکه معمولا ماهی ها را در روز سیزده فروردین در آب ها و چشمه سار ها رها می کنند و بدین گونه از ایزدبانو های آب، تمنای باران فراوان در سال پیش روی می کنند.

۲۲اسفند

سبزه کاشتن در چند هفته به نوروز و آغاز سال انجام می گیرد و به تعداد اعضای خانواده در ظرف های کوچک و بزرگ این عمل را انجام می دهند البته در میان ایرانیان مرسوم است که سبزه ها به تعداد هفت یا دوازده باشند.

در کتاب محاسن و اضداد آمده است که در ایران کهن ،بیست و پنج روز پیش از نوروز در میدان شهر، دوازده ستون از خشت خام بر پا می شد و به ترتیب بر هر ستون ، تخمی کاشته می شد (گندم ،جو ،برنج ،باقلا ،کاجیره ،ارزن ،ذرت ،لوبیا ،نخود ،کنجد ،عدس و ماش) و در ششمین روز فروردین با سرود و شادی این سبزه ها را می کندند (با گذر زمان این مراسم در 13 فروردین انجام می گیرد) و به هر سویی پرتاب می کردند.

۲۱اسفند

بی‌گمان نوروز در تاجیکستان یکی از باشکوه‌ترین و شگفت‌انگیزترین جشن‌های آیینی خاورمیانه است؛ در این سرزمین هم‌زمان و در پیوند با جشن‌های پایان سال و نوروز، آیین‌های گوناگونی برگزار می‌شود که عبارتند از: «مراسم ماه حوت»، «مراسم گل‌گردانی»، «مراسم جفت براران»، «مراسم سومنک‌پزی» و «مراسم آتش‌افروزی» (چهارشنبه سوری).

ماه حوت (ماهی) در گاه‌شماری دهقانان ِگذشته‌ی تاجیک آخرین ماه سال بود و از آن‌جا که در این ماه، آب و هوا با شتاب دگرگون می‌شود، آن را به سه دوره بخش کرده‌ا‌ند: ۱۷ شبانه‌روز «حوت»، هفت شبانه‌روز «عجوز» و سه شبانه‌روز آن «نحس» نامیده می‌شد.

۲۰اسفند
۰۹اسفند