خودم و خودش

دریچه ای به سوی تاریخ

خودم و خودش

دریچه ای به سوی تاریخ

خودم و خودش

زیر باران باید رفت ...
دوست را زیر باران باید دید ...
عشق را زیر باران باید جست ...
هر کجا هستم باشم ...
آسمان مال من است ...
حنجره فکر هوا عشق زمین "مال من است ...
هر کجا هستم باشم ...
آسمان مال من است ...
حنجره فکر هوا عشق زمین "مال من است....

طبقه بندی موضوعی

۴ مطلب در آذر ۱۳۹۳ ثبت شده است

۱۷آذر

لویی چهاردهم

۱۴آذر

نینوا، پایتخت آشور باستان و یکی از باشکوه ترین شهر های دوران باستان ،در کرانه شرقی رودخانه دجله درست در محل فعلی شهر موصل در عراق واقع شده بود. تا کند و کاو آن از سوی سِر اوستین لایارد در قرن نوزدهم، کم تر کسی از وجود آن خبر داشت،چون به دست ماد ها و بابلی ها به شدت ویران شده بود.

خوشبختانه بر اثر تلاش های لایارد و دیگران، محل شهر باستانی نینوا مورد کند و کو قرار گرفت و شکوه و عظمت معماری آن آشکار گشت. دیواری مستطیل شکل تقریبا به طول پنج کیلومتر و عرض 2/4 کیلومتر شهر را در بر گرفته بود. شهر چنان بزرگ بود که امروزه آن را نخستین کلان شهر شناخته شده با جمعیتی در حدود پنجاه هزار نفر به حساب می آورند.

در دهه 1960، اداره آثار باستانی عراق محوطه کاخ سناخریب ،یکی از تنها دو کاخ آشوری بر جا مانده در جهان ،را با سقف پوشاند و به گردشگران اجازه بازدید از آن را داد. چهار اتاق مرمت شده ی مجموعه اقامتگاه سلطنتی حاوی بیش از یکصد تندیس و دیوار هایی است که با کاشی های لعابی رنگین به نحو زیبایی تزئین شده اند. کاخ، افزون بر اقامتگاه سلطنتی،دارای دو کتابخانه بود(که محتوای آن ها در موزه لوور در پاریس و موزه بریتانیا در لندن جا داده شده اند)

باستان شناسان،افزون بر سازه های معماری اصلی، نظیر دیوار ها کاخ ها و کتابخانه ها، که از خاک بیرون آورده شده اند، صد ها دست ساخته کوچکتر را یافته و بازسازی کرده اند که زندگی روزمره ی ساکنان شهر را در بیش از چهار هزار سال پیش آشکار می سازند. از همه مهم تر پیکره هایی نقش برجسته هستند که پوشش سنتی ، سبک آرایش مو ،پرستشگاه ها ،باغ های عمومی و حیوانات سرگردان در خیابان ها را نشان می دهند و تندیس های کوچکی که دارای اهمیت مذهبی اند.

۱۴آذر

برخی از چشمگیر ترین  و با ارزش ترین دست ساخته هایی که باستان شناسان یافته اند جام های طلای نابی است که ریتون نام داشت. این جام های تزئینی نشان می دهند که ثروتمندان چگونه زندگی می کردند و کار صنعتگران ایرانی نیز از چه کیفیت بالایی برخوردار بوده است.

۱۴آذر

یکی از مباحثات داغ دوره رنسانس، اصلاح تقویم بود. بر اساس تقویم آن زمان ،که از رومی ها به ارث رسیده بود، سال به 365 روز و شش ساعت تقسیم می شود ،اما این شش ساعت منظور نمی شد و به جای آن هر چهار سال یک روز به سال اضافه می شد. این سال های 366 روزه سال کبیسه خوانده می شد.