پزشکی در دوران ساسانیان
در دوران ساسانیان،پزشکان به سه گروه تقسیم می شدند:
1.روان پزشک
2.گیاه پزشک«پزشکی که بیماران را با گیاهان دارویی درمان می کرد»
3.جراح یا کارد پزشک
کار پزشکی بیش تر با موبدان بود.گویا پس از یورش اسکندر و بنیاد گرفتن حکومت 500 ساله ی اشکانیان، پزشکی ایرانی با پزشکی یونانی در هم آمیخت و دو کشور از تجربه های پزشکی یکدیگر سود ها بردند.
در دوره ی ساسانیان،دانشگاه و بیمارستان جندی شاپور را بنیان نهادند.این مرکز علمی ،درحقیقت میراث دانش کهن ایران،یونان،اسکندریه،هند،انطاکیه و مرو بود.عده ای از دانشندان ایرانی ،سریانی،نسطوری و هندی در این مرکز بزرگ آموزش می دادند.با همکاری این دانشمندان،علم پزشکی در زمینه های گوناگون پیشرفت کرد.
سر انجام مرکز پزشکی ایران در جندی شاپور از پزشکی یونانی کامل تر شد.پس از چیرگی اعراب بر ایران، این دانشگاه موقعیت و ارزش علمی خود را تا سده ی دوم هجری حفظ کرد.اما هنگامی که بغداد به مرکز علمی تبدیل شد،پزشکی نیز از جندی شاپور به آن جا منتقل شد و بسیاری از دانشمندان راه بغداد را پیش گرفتند.
و اما پزشکان آن دوره:
روان پزشک در آن دوره اهمیت بسیاری داشت و مردم معتقد بودند ریشه ی همه ی بیماری ها در ذهن و فکر انسان جای دارد.برای همین قدم نخست رفتن به پیش یک روان پزشک بود که پزشک گاهی با مراسم های دینی و گاهی با صحبت کردن با بیمار به درمان او کمک می کرد.
گیاه پزشک نیز برای درمان بیماری هایی مانند دل درد و سر درد از دارو های گیاهی استفاده می کرد. گیاه پزشک باید پزشک و داروسازی و گیاه شناسی با مهارتی بوده باشد تا بتواند به مداوای مردم بپردازد.
جراحان یا کارد پزشکان متخصصانی بودند که باید جراحی با کارد و شیوه ی بخیه را می آموختند.آن ها برای جراحی هر یک تخصصی داشتند و هرگز در کاری که مهارت نداشتند دخالت نمی کردند.