مجموعه قوانین حمورابی

در هر کشور مدرنی مجموعه ای از قوانین وجود دارد.گرچه همه ی این مجموعه ها دارای پاره ای قوانین مشترکند ،قوانینی نیز دارند که مخصوص هر کشوری است.طی قرن ها،قانون پژوهان منشا نخستین مجموعه قوانین  و قوانین دربرگیرنده آن را مورد پی کاوی قرار داده اند.باستان شناسانی که شهر پارسی شوش را حفاری می کردند در سال 1901 توانستند به این پرسش پاسخ دهند که نخستین مجموعه قوانین را که نوشت؟

کارگرانی که مشغول روبیدن خاک و خرده سنگ ها بودند،سنگ سیاهی به ابعاد3 در 25\1 متر یافتند که متنی به خط میخی در خطوط پیاپی بر آن حک شده بود،و نیز نقش برجسته ای در بالای آن قرار داشت از شاه حمورابی در حال دریافت قوانین از ایزدی به نام شمش(خدای خورشید)معروف بود.تاریخدانان بر پایه شناخت هویت حمورابی، زمان ساخت منشور را حدود سال 1740 پیش از میلاد تعیین کردند و گمان بردند که در اصل آن را در معبدی در بابل در معرض دید عموم مردم قرار داده بودند.مترجمان بر این سنگ 282 قانون حک شده را بازیافتند.

این مجموعه قوانین عمدتا چهار مقوله را شامل می شود:مسائل اقتصادی،امور خانوادگی،امور جنایی و مدنی.

مجموعه قوانین کاملا به جزئیات می پردازد و حتی توصیه هایی درمورد نرخ عادلانه ی تجارت دارد.شالوده قانون جنایی انگار"چشم در برابر چشم"است،بدین معنا که طرف آسیب دیده حق دارد نسبت به طرفی که آسیب رسانده مقابله به مثل یا قصاص کند.بسیاری از جرائم را می شد با پول جبران کرد.

برخی از قوانین مربوط به دزدی

اگر شخصی از دربار یا معبد چیزی بدزدد هم دزد و هم دریافت کننده ی جنس محکوم به مرگ هستند.

اگر شخصی دزدیده شد،جامعه باید یک مینا نقره به بازمندگان شخص بپردازد.

اگر کسی سوراخی به خانه ای"برای دزدی"حفر کند باید در مقابل همان سوراخ کشته و دفن شود.

اگر شخصی مزرعه ی خود را به نرخی مشخص اجاره داد و پول را دریافت کرد ولی هوای بد محصول را از بین برد،خسارت بر عهده ی کشاورز است.