نینوا، پایتخت آشور باستان و یکی از باشکوه ترین شهر های دوران باستان ،در کرانه شرقی رودخانه دجله درست در محل فعلی شهر موصل در عراق واقع شده بود. تا کند و کاو آن از سوی سِر اوستین لایارد در قرن نوزدهم، کم تر کسی از وجود آن خبر داشت،چون به دست ماد ها و بابلی ها به شدت ویران شده بود.
خوشبختانه بر اثر تلاش های لایارد و دیگران، محل شهر باستانی نینوا مورد کند و کو قرار گرفت و شکوه و عظمت معماری آن آشکار گشت. دیواری مستطیل شکل تقریبا به طول پنج کیلومتر و عرض 2/4 کیلومتر شهر را در بر گرفته بود. شهر چنان بزرگ بود که امروزه آن را نخستین کلان شهر شناخته شده با جمعیتی در حدود پنجاه هزار نفر به حساب می آورند.
در دهه 1960، اداره آثار باستانی عراق محوطه کاخ سناخریب ،یکی از تنها دو کاخ آشوری بر جا مانده در جهان ،را با سقف پوشاند و به گردشگران اجازه بازدید از آن را داد. چهار اتاق مرمت شده ی مجموعه اقامتگاه سلطنتی حاوی بیش از یکصد تندیس و دیوار هایی است که با کاشی های لعابی رنگین به نحو زیبایی تزئین شده اند. کاخ، افزون بر اقامتگاه سلطنتی،دارای دو کتابخانه بود(که محتوای آن ها در موزه لوور در پاریس و موزه بریتانیا در لندن جا داده شده اند)
باستان شناسان،افزون بر سازه های معماری اصلی، نظیر دیوار ها کاخ ها و کتابخانه ها، که از خاک بیرون آورده شده اند، صد ها دست ساخته کوچکتر را یافته و بازسازی کرده اند که زندگی روزمره ی ساکنان شهر را در بیش از چهار هزار سال پیش آشکار می سازند. از همه مهم تر پیکره هایی نقش برجسته هستند که پوشش سنتی ، سبک آرایش مو ،پرستشگاه ها ،باغ های عمومی و حیوانات سرگردان در خیابان ها را نشان می دهند و تندیس های کوچکی که دارای اهمیت مذهبی اند.
