بایزید یکم

سلطان بایزید یکم، فرزند ارشد سلطان مراد یکم بود که از سال 1389 تا سال 1402 میلادی بر تخت سلطنت تکیه زد. وی تصمیم داشت سراسر آناتولی را متحد سازد. در فاصله سالهای 1389 تا 1395 بلغارستان و یونان را به امپراطوری خویش افزود. در 1394 قسطنطنیه را محاصره کرد که نتیجه آن آغاز جنگی صلیبی دیگر بود. در سال 1396 «سیگیمسستون» امپراطور بیزانس را در نبرد نیکوپولی شکست داد و برای بزرگداشت این پیروز مسجد بزرگ اول کامی را در بورسا ساخت.

در سال 1402 در نبرد آنکارا با تیموریان شکست خورد و به اسارت تیمور گورکانی درآمد. تیمور برای تنبیه بایزید یکم دستور داد همسران بایزید را حاضر کنند و بایزید را مجبور به طلاق دادن آن ها کرد و خود، آنان را در همان مجلس عقد کرد.

این موضوع سبب شد که پس از آن سلاطین عثمانی برای پیشگیری از وقوع مجدد رسوایی پیش آمده برای جدشان، تن به ازدواج نکاحی ندهند و از آن پس کنیزان در حکم همسران سلطان و مادر شهزادگان آنان بودند و گاهی موفق به دریافت مقام والده سلطانی می شدند این روند تا زمان سلطان سلیمان قانونی ادامه یافت.

از آن پس عثمانی دچار یک دوره فترت شد که چهار فرزند بایزید (سلیمان، عیسی، موسی و محمد چلبی) با یکدیگر به ستیز برخاستند. سرانجام چلبی محمد در 1402 سلطنت را ازآن خود کرد

بایزید از 7 همسر خود صاحب 9 پسر و 6 دختر بود.

شکست بایزید برای نویسندگان و نقاشان و آهنگ سازان غرب موضوعی محبوب بود، نمایشنامه تامبورلاینه بزرگ، کریستوفر مارلووِ «شاعر و نمایشنامه نویس بریتانیایی» که در سال 1587  در تاتر لندن نمایش داده شد، موفقیت چشمگیری کسب کرد.

نام یکی از گردان های ارتش پاکستان به نام یلتارام «Yaldaram» و دانشگاه دولتی ییلدیریم بایزید «Yildirim Beyazit» نیز به یاد وی نام گذاری شده اند

«اسارت بایزید به دست تیمور نقاشی استانیسلاو چلوبوفسکی هنرمند روس»