زیبایی نینوا

نینوا، پایتخت آشور باستان و یکی از باشکوه ترین شهر های دوران باستان ،در کرانه شرقی رودخانه دجله درست در محل فعلی شهر موصل در عراق واقع شده بود. تا کند و کاو آن از سوی سِر اوستین لایارد در قرن نوزدهم، کم تر کسی از وجود آن خبر داشت،چون به دست ماد ها و بابلی ها به شدت ویران شده بود.

خوشبختانه بر اثر تلاش های لایارد و دیگران، محل شهر باستانی نینوا مورد کند و کو قرار گرفت و شکوه و عظمت معماری آن آشکار گشت. دیواری مستطیل شکل تقریبا به طول پنج کیلومتر و عرض 2/4 کیلومتر شهر را در بر گرفته بود. شهر چنان بزرگ بود که امروزه آن را نخستین کلان شهر شناخته شده با جمعیتی در حدود پنجاه هزار نفر به حساب می آورند.

در دهه 1960، اداره آثار باستانی عراق محوطه کاخ سناخریب ،یکی از تنها دو کاخ آشوری بر جا مانده در جهان ،را با سقف پوشاند و به گردشگران اجازه بازدید از آن را داد. چهار اتاق مرمت شده ی مجموعه اقامتگاه سلطنتی حاوی بیش از یکصد تندیس و دیوار هایی است که با کاشی های لعابی رنگین به نحو زیبایی تزئین شده اند. کاخ، افزون بر اقامتگاه سلطنتی،دارای دو کتابخانه بود(که محتوای آن ها در موزه لوور در پاریس و موزه بریتانیا در لندن جا داده شده اند)

باستان شناسان،افزون بر سازه های معماری اصلی، نظیر دیوار ها کاخ ها و کتابخانه ها، که از خاک بیرون آورده شده اند، صد ها دست ساخته کوچکتر را یافته و بازسازی کرده اند که زندگی روزمره ی ساکنان شهر را در بیش از چهار هزار سال پیش آشکار می سازند. از همه مهم تر پیکره هایی نقش برجسته هستند که پوشش سنتی ، سبک آرایش مو ،پرستشگاه ها ،باغ های عمومی و حیوانات سرگردان در خیابان ها را نشان می دهند و تندیس های کوچکی که دارای اهمیت مذهبی اند.

ریتون های طلایی

برخی از چشمگیر ترین  و با ارزش ترین دست ساخته هایی که باستان شناسان یافته اند جام های طلای نابی است که ریتون نام داشت. این جام های تزئینی نشان می دهند که ثروتمندان چگونه زندگی می کردند و کار صنعتگران ایرانی نیز از چه کیفیت بالایی برخوردار بوده است.

تقویم گریگوری

یکی از مباحثات داغ دوره رنسانس، اصلاح تقویم بود. بر اساس تقویم آن زمان ،که از رومی ها به ارث رسیده بود، سال به 365 روز و شش ساعت تقسیم می شود ،اما این شش ساعت منظور نمی شد و به جای آن هر چهار سال یک روز به سال اضافه می شد. این سال های 366 روزه سال کبیسه خوانده می شد.

سقوط اجسام و تلسکوپ

در واقع در دوره رنسانس به جز گالیله (1564-1642)،ستاره شناس و ریاضیدان ایتالیایی، دیگر کسی مدافع کوپرنیکانیسم نبود. نامه کپلر هنگامی به دست گالیله رسید که او به ستاره شناسی علاقه مند شده بود. تا آن زمان ،نیروی این ایتالیایی صرف یک سلسله آزمایش درباره ی سقوط اجسام شده بود، که اولین بار آن ها ر در سال 1591 در کتابش به نام در باب حر کت توصیف کرد . گالیله نشان داد که اجسام سنگین و سبک با سرعتی برابر سقوط می کنند. این نتیجه گیری طوفانی از انتقاد را توسط بسیاری از فیلسوفان ضد گالیله بر انگیخت؛ زیرا نتیجه گیری گالیله ،درست بر خلاف ادعای ارسطو بود . با این حال گالیله به آن چه فرانسیس بیکن حدود یک و نیم دهه پیش گفته بود عمل کی کرد:«خود پدیده ها را بررسی کنید. برای همیشه تابع یک شخص نباشید.»

کپلر و سیارات

اگر چه تیکو براهه(ستاره شناس دانمارکی -متولد 1546 میلادی) نتوانست کوپرنیکانیسم (فرضیه کوپرنیک " جهان در حال حرکت" که تحت عنوان کوپرنیکانیسم شناخته می شود)را کاملا بپذیرد، منجمان دیگر توانستند این کار را انجام دهند. یکی از همکاران براهه، یوهان کپلر آلمانی(1571-1630) بود که یادداشت های براهه بعد از مرگش در سال 1601 به او رسید. کپلر از مشاهدات دقیق براهه استفاده کرد تا به کشف های مهمی درباره ی حرکت سیارات برسد.

بی نظیر بوتو

هرودوت: پدر تاریخ

هرودوت،تاریخ نگار بزرگ یونانی قرن پنجم"پیش از میلاد" ،را امروزه «پدر تاریخ» می دانند و می ستایند، چون او نخستین تاریخ نگار غربی بود که تاریخ جامعی را تالیف کرد که می کوشید دقیق و منصفانه باشد.جملات آغازین کتابش به خواننده توضیح می دهد که چرا او دارد این تاریخ را می نویسد:

مرگ مارا

دانتون زمانی کمیته امنیت عمومی را ترک کرد که تلاش هایش برای به کارگیری دیپلماسی برای پایان دادن به جنگ ناموفق مانده بود. کمیته به رهبری روبسپیر اداره جنگ با شورشیان داخلی و دشمنان خارجی را با شدت تمام آغاز کرد.اما مردم فرانسه بیش از این می خواستند. گروه های تندرو خواستار آن بودند که حکومت به احتکار و واسطه گری در مورد غلات پایان دهد و خواستار مجازات اعدام برای محتکران بودند و از حکومت می خواستند بهای کره، صابون،و کالا های اساسی دیگر را که به سرعت در حال افزایش بود مهار کند.

اشتباهات ناپلئون

به تصدیق دوست و دشمن، در عصری که ناپلئون زندگی می کرد یک نابغه ی نظامی چون او در اروپا نبود.با ارتش نیرومندی که او داشت، پیروزی های عظیمی که نصیبش شده بود او می توانست به آسانی کلیه دشمنان خود را از پای در آورد اما اشتباهات بزرگ زیر باعث شد ستاره اقبال او نا به هنگام افول کند.

الیزابت اول