تقویم گریگوری

یکی از مباحثات داغ دوره رنسانس، اصلاح تقویم بود. بر اساس تقویم آن زمان ،که از رومی ها به ارث رسیده بود، سال به 365 روز و شش ساعت تقسیم می شود ،اما این شش ساعت منظور نمی شد و به جای آن هر چهار سال یک روز به سال اضافه می شد. این سال های 366 روزه سال کبیسه خوانده می شد.

اما هر سال دقیقا یک چهارم روز بیش از 365 روز نبود.اگر چه تفاوت زمانی جزئی بود ،ولی بعد ز دو هزار سال استفاده از این تقویم ،در اواخر قرن شانزدهم ،تقویم ده روز از زمان جلو تر افتاده بود. برای مثال بر اساس تقویم، تعادل بهاری که تاریخ آن بیست و یکم مارس است به یازدهم مارس می افتاد .این تفاوت برای کلیسای کاتولیک بسیار مهم بود ، زیرا از تاریخ تعادل بهاری برای محاسبه جشن عید پاک استفاده می شد.

اگر زمان تعادل بهاری اشتباه می شد، روز نادرستی برای عید پاک انتخاب می گردید، سایر ایام مقدس کلیسا نیز تحت تاثیر تقویم نادرست قرار می گرفتند.

به منظور حل این مشکل ، در سال 1582، پاپ گریگوری سیزدهم به دانشمندان آن زمان مراجعه کرد و سرانجام پیشنهاد آلویسیو لیلو ،پزشک و منجم  ایتالیایی را پذیرفت. بر اساس توصیه ی لیلو ،ده روز از تقویم حذف شد .به علاوه برای این که تقویم با سال واقعی همخونی داشته باشد، از تعداد سالهای کبیسه کاسته شد، به این شکل که پس از آن سال هایی که به دو صفر منتهی می شدند ،کبیسه محسوب نمی شدند مگر این که بر چهارصد بخش پذیر باشند. برای ثال سال 1600 سال کبیسه بود ولی سال 1700 نبود. این تقویم با عنوان «تقویم گریگوری» مشهور شد، تغییرات تاریخ را تصحیح کرد و تا به امروز هم از آن استفاده می شود.