اسطوره های هند

داشاراتا:شهریار کوشالا،پدر راما و بهاراتا و لاکشمانا و شاتروگنا.
راما:یکی از صور جهانیِِِ ویشنو،پسر بزرگ و مورد علاقه ی شاه داشاراتا،برادر بهاراتا و لاکشمانا و شاتروگنا، شوهر بانو سیتا.
بهاراتا:دومین صورت جهانی ویشنو،پسر دوم شاه داشارتا،برادر راما و لاکشمانا و شاتروگنا.
لاکشمانا:سومین صورت جهانی ویشنو،پسر سوم شاه داشارتا،برادر و ملازم راما،برادر بهاراتا و شاتروگنا.
شاتروگنا:چهارمین صورت جهانی ویشنو،پسر چهارم شاه داشارتا،برادر و ملازم بهاراتا،برادر راما و لاکشمانا.
جاناکا:شهریار ویدهاس،شوهر زمین،پدر سیتا.
سیتا:صورت جهانی لاکشمی،همسر ویشنو،دختر زمین و شاه جاناکا و همسر راما.
راوانا:شهریار اهریمنی لانکا و راکشاساها،دشمن خدایان و ناپایندگان.
ماریچا:وزیر راوانا،یکی از راکشاساهای اهریمنی.
کومبها-کارنا:برادر غول آسای راوانا،بزرگترین جنگجوی راکشاساها.
ویبهی شانا:برادر خوب و کوچک راوانا،شهریار لانکا و راکشاساها پس از مرگ راوانا.
سوگریوا:پادشاه میمون ها که در جنگ راما با راوانا،راما را یاری می دهد.
هانومان:پسر باد،میمون قهرمان بزرگ که راما را یاری داد.
نارادا:مرد فرزانه ی بزرگی که داستان زندگی راما را برای والمیکی نقل کرده است.
والمیکی:معتکف،شاعری که رامایانا را سرود،آموزگار پسران دو قلوی راما.

گربه ،حیوانی مقدس برای مصریان باستان

گربه مقدس ترین حیوان،در میان همه ی حیوانات مقدس مصر باستان بود.در حالی که اکثر حیوانات تنها در بخش های خاصی از سرزمین مصر مورد تقدیس و پرستش قرار می گرفتند،گربه برای تمام رعایای فرعون مقدس محسوب می شد.

هرودوت نوشته است:اگر خانه ی یک مصری آتش بگیرد،صاحبخانه قبل از نجات گربه های خود،به فکر اطفای حریق نیست.و اگر گربه کسی بمیرد،صاحب آن به نشانه ی عزا مو های خود را کوتاه می کند.اگر کسی-به عمد یا غیر عمد-گربه ای را به قتل برساند،مجازات او مرگ است.دیودور خود شاهد اعدام یک شهروند رومی بدبخت بود که به جرم قتل یک گربه،به دار آویخته شد.دیودور نوشته است با وجودی که حکومت مصر به خاطر ترس از رومی ها تمام تلاش خود را برای نجات این شهروند رومی به کار گرفت،نتوانست در برابر خشم مردم و خواسته ی کاهنان کاری را از پیش برد.لاشه ی گربه ها مومیایی و سپس به خاک سپرده می شد.تعداد بی شماری از گربه های مومیایی شده را می توان در اکثر موزه های جهان مشاهده کرد.

اندرزنامه ها در دوره ساسانیان

اندرزنامه ها از گروه ادبیات شفاهی اند که از نسلی به نسلی همراه با دگرگونی هایی منتقل شده اند.از دیر باز در ایران،نقل سخنان حکمت آمیز درباره ی شیوه ی زندگی و تدبیر امور کشور،به صورت جملات قصار مرسوم بود. در دوران ساسانیان نیز یک رشته کارنامه ها و آیین نامه ها و پند نامه ها و اندرز نامه ها و داستان هایی پرداخته شد که شامل فلسفه ی علمی دقیق و جالبی به نام هندرچ بود.با فلسفه ی علمی در این دوران فرزانگی  در این سرزمین پدیدار می شوند.بدین سان،داستان های حماسی و غنایی بسیاری نوشته می شود و زندگی معنوی و فرهنگی ویژه ای گسترش می یابد.

یادگار بزرگمهر اندرزنامه ای از بزرگمهر بختگان،وزیر دانا ی انوشیروان است.برخی از اندرز های این مجموعه،از گونه ی اندرز های اخلاقی تجربی و برخی از گونه ی اندرز های دینی زرشتی است.این اندرزنامه در دوران اسلامی نیز از شهرت و اهمیت ویژه ای برخوردار بود.

جشن ها ی ایران در دوران ساسانیان

جشن های بازمانده از دوران باستان ایران،دو دسته اند:یکی جشن های دینی و دیگری جشن های ملی.برجسته ترین جشن های ملی،نوروز،مهرگان و سده اند.اما در اوستا از این جشن های ملی سخنی در میان نیست.در دوره ساسانیان،در متون میانه،از نوروز و مهرگان یاد می شود،اما از جشن سده سخنی نیست.جشن های دینی که در سنت کهن زردشتی در هر ماه،به هنگام یکی بودن نام روز و ماه برگزار می شد،از تقویم مصری تاثیر پذیرفته بودند.این تاثیر پذیری به دوره ی هخامنشیان می رسد؛زمانی که مصر یکی از ساتراپ های هخامنشی بود.

جشن نوروز

جشن نوروز و مهرگان،جشن های بسیار کهن فلات ایران اند.از هزاره ی سوم پیش از میلاد،در آسیای باختری دو جشن برگزار می شد:

-جشن آفرینش در اوایل پاییز

-جشن باززایی و ایزد نباتی در آغاز بهار

در سرزمین ایران نیز نوروز جشن بهاری و مهرگان جشن پاییزی بوده است.جشن نوروز،جشن عمومی سرزمین ایران،جشن پیروزی و فرمانروایی کامل جمشید،شاه نیک چهره و خوب رمه است.اگر چه نوروز،ریشه ای دینی و آیینی دارد،اما زردشتی نیست و در اوستا اشاره ای به این جشن به چشم نمی خورد.

در دوره ی هخامنشیان جشن نوروز در تخت جمشید برگزار می شد.«تخت جمشید مرکز آیینی و دینی در زمان هخامنشیان بود»در ادبیات میانه یا نوشته های مانوی و پهلوی،از نوروز بسیار سخن گفته می شود.

در سرزمین ما مردم چند روز پیش از نوروز،مردم به گورستان می رفتند و چراغ می بردند تا راه ارواح را روشن کنند.

برج "ایفل"پاریس یادبود کدام رویداد است؟

برج ایفل را«آلکساندر ایفل»برای نمایشگاه پاریس در سال 1889 میلادی ساخت.این نمایشگاه،برای بزرگداشت «انقلاب فرانسه»که یک قرن پیش از آن روی داده بود،بر پا شد.انقلاب در سال 1789 میلادی آغاز شد؛وقتی که جمعی از مردم خشمگین به زندان باستیل در پاریس حمله کردند.در واقع آنان سنگ سنگ این زندان را ویران و زندانیان را آزاد کردند.اکنون در فرانسه سالگرد سقوط زندان باستیل،روز ملی و تعطیل است.

برج ایفل در میدان شان دو مارس و در کنار رود سن واقع در پاریس است.برج ایفل که امروزه به عنوان نماد فرانسه شناخته می شود،پر بازدید ترین و شناخته ترین بنای جهان است.

ساخت برج ایفل در سال1887 آغاز و در 31 مارس 1889 به پایان رسید.در آغاز برج ایفل برای نمایشگاه جهانی و به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد اما پس از ساخت،این بنا مورد قبول همگان واقع نشد و 300 نفر که در بین آن ها می توان از امیل زولا،گی دوموپاسان،شارل گارنیه و آلکساندر دوما نام برد،به ساخت برج ایفل شدیدا اعتراض کردند.ساخت برج ایفل دو سال و دو ماه طول کشید و 850 نفر در ساخت آن کار کردند.

چند نخست وزیر مشهور

کاردینال ریشیلو:
کاردینال ریشیلو وزیر لویی سیزدهم،یکی از بزرگترین سیاستمداران تاریخ فرانسه محسوب می شود.این روحانی مسیحی و خطیب دینی به سیاسست روی آورد و در سال1624 میلادی صدر اعظم فرانسه شد.هرچند که ریشیلو پروتستانها را سرکوب کرد و به استحکامات حکومت سلطنتی یاری رساند،با این همه در امور داخلی اصلاحات سودمندی انجام داد.اصلاحات او در امور مالی،ارتش و قانونگذاری،اهمیت داشت.او حامی ادبیات نیز بود و "آکادمی فرانسه"را بنیان نهاد.
صدراعظم آهنین:
شاهزاده«اتوفون بیسمارک»که امپراطوری واحد آلمان را بنا نهاد،«صدراعظم آهنین»خوانده می شود.بیسمارک در سال1815میلادی متولد شد؛یعنی هنگامی که آلمان هنوز یک کشور واحد نبود بلکه اتحادیه ای از ایالت های مجزا بود.پس از یک رشته جنگ،در سال1871 او تمام ایالت ها را به صورت کشور واحد آلمان در آورد و خود صدراعظم آلمان شد.بیسمارک معتقد بود که مشکلات را باید به وسیله«خون و آهن»حل کرد؛به همین دلیل به او لقب صدراعظم آهنین را دادند.او تا سال1890میلادی رهبری آلمان را بر عهده داشت.

مجموعه قوانین حمورابی

در هر کشور مدرنی مجموعه ای از قوانین وجود دارد.گرچه همه ی این مجموعه ها دارای پاره ای قوانین مشترکند ،قوانینی نیز دارند که مخصوص هر کشوری است.طی قرن ها،قانون پژوهان منشا نخستین مجموعه قوانین  و قوانین دربرگیرنده آن را مورد پی کاوی قرار داده اند.باستان شناسانی که شهر پارسی شوش را حفاری می کردند در سال 1901 توانستند به این پرسش پاسخ دهند که نخستین مجموعه قوانین را که نوشت؟

کارگرانی که مشغول روبیدن خاک و خرده سنگ ها بودند،سنگ سیاهی به ابعاد3 در 25\1 متر یافتند که متنی به خط میخی در خطوط پیاپی بر آن حک شده بود،و نیز نقش برجسته ای در بالای آن قرار داشت از شاه حمورابی در حال دریافت قوانین از ایزدی به نام شمش(خدای خورشید)معروف بود.تاریخدانان بر پایه شناخت هویت حمورابی، زمان ساخت منشور را حدود سال 1740 پیش از میلاد تعیین کردند و گمان بردند که در اصل آن را در معبدی در بابل در معرض دید عموم مردم قرار داده بودند.مترجمان بر این سنگ 282 قانون حک شده را بازیافتند.

این مجموعه قوانین عمدتا چهار مقوله را شامل می شود:مسائل اقتصادی،امور خانوادگی،امور جنایی و مدنی.

مجموعه قوانین کاملا به جزئیات می پردازد و حتی توصیه هایی درمورد نرخ عادلانه ی تجارت دارد.شالوده قانون جنایی انگار"چشم در برابر چشم"است،بدین معنا که طرف آسیب دیده حق دارد نسبت به طرفی که آسیب رسانده مقابله به مثل یا قصاص کند.بسیاری از جرائم را می شد با پول جبران کرد.

ایزدان زردشتی و نام ماه های سال

ما دوازده ماه در طول یک سال داریم که هر یک نامی خاص دارد.

دوازده ماه هر سال ما،هر یک بر اساس یکی از امشاسپندان و ایزدان زردشتی است.در تاریخ ایران باستان مردمان ما هریک از این ایزدان و امشاسپندان را نمادی از اهوره مزدا می دانستند.نام برخی از این ماه ها طی گذشت زمان دچار تغییر و تحولاتی شده است.

هر ماه سال به نام یکی از ایزدان بزرگ خوانده می شد.

1.فروردین:فروردین از نیرو های مینویی انسان و همان فروهر است.زنان و مردان پرهیزگار،دارای نیروی فروشی(فروهر)یا فروردند.آنان وظایف گوناگونی هم چون ستیز با اهریمن،برکت بخشیدن و همکاری با اهوره مزدا در نگاه داری جهان بر عهده دارند.

2.اردوهشت(اردیبهشت):اردوهشت نام یکی از امشاسپندان و به معنای بهترین راستی و پرهیزگاری است. اهوره مزدا پدر اوست و او را از نیروی خرد خویش آفریده است.اردیبهشت نگهبان مرغزار ها است.اهوره مزدا به هنگام آفرینش،به یاری او گیاهان را رویانید.

3.خورداد(خرداد):خورداد نام یکی از امشاسپندان و به معنای یکپارچگی و کمال است.او نگهبان آب ها است و همراه امرداد(مرداد)بر تشنگی و گرسنگی چیره می شود.خرداد سرور ماه ها و سال ها و روز ها است.

4.تیر:همان ایزد تیشتر،ایزد باران آور و پرورش دهنده ی آفریدگان است.

منشور حقوق بشر کوروش

بخشی از موفقیت کوروش کبیر را به توجه او به بهزیستی کسانی که بر آن ها چیره می شد نسبت داده اند. تاریخ نگاران یونانی دلسوزی و شفقت او را یاد آور شده اند،اما تنها در سال 1878 بود که یک کشف باستان شناسی بر اعتبار این متون ادبی افزود.باستان شناسان بریتانیایی به هنگام کند و کاو در بابل به یک لوح استوانه ای شکل گلی به طول بیست و سه و قطر ده سانتیمتر برخوردند که متنی به خط میخی بر آن حک شده بود. ترجمه این لوح نامعمول شرح رفتار کوروش را با بابلیان پس از چیرگی بر آن ها آشکار کرد.بخشی از ترجمه ی این لوح گلی ،که در وبسایت فارسی نت آمده،چنین است:

منم کوروش،شاه جهان،شاه بزرگ،شاه توانمند،شاه بابل... .هنگامی که من با همدلی وارد بابل شدم،... .سپاهیان بی شمارم به جنب و جوش در آمدند اما من به هیچ یک اجازه ندادم در سرزمین سومر و اکد ایجاد وحشت کند.نیاز های بابل و همه عبادتگاه های آن را در نظر گرفتم تا به رفاه و بهزیستی آن ها یاری رسانم.بند اسارت نازیبنده را از اهالی بابل بر داشتم.خانه های مخروبه آن ها را بازسازی کردم.به بدبختی هایشان پایان دادم... .همه ساکنان را گرد هم آوردم و خانه هایشان را به آن ها باز گرداندم... .باشد که همه خدایانی که من در عبادتگاه هایشان جا داده ام  رزانه برایم دعا کنند،شاید که روزگارم دراز...

متاسفانه قسمت هایی از کتیبه از بین رفته و ترجمه ی آن امکان پذیر نیست.

کد ناپلئون

کد ناپلئون یا قانون مدنی فرانسه،مجموعه مدونی از مقررات قانونی است که پایه ی حقوق مدنی فرانسه را تشکیل می دهد.این قانون زیر نظر امپراطور فرانسه،ناپلئون بناپارت،در سال1804 تنظیم و تصویب گردید و اگرچه در آن زمان اولین قانون مدنی نبود که در اروپا تنظیم شده باشد،اما اساس حقوق مدنی در کشور های پیرو حقوق نوشته امروز است و بیشتر قوانین مدنی دنیا تحت تاثیر آن تنظیم شده اند.

ناپلئون بناپارت حقوقدانانی را که از هر حیث واجد صلاحیت باشند را انتخاب و مامور به تدوین قانون مدنی فرانسه نمود.او برای نشان دادن علاقه ی خود و اهمیت موضوع،در جلسات مذاکره و بحث آن ها حاضر می شد.او نتیجه ی کار گروه مزبور را از کشورگشایی های خود مهم تر و موثر تر می دانست.آن ها نه تنها قانون مزبور را بر اساس مبانی حقوقی«رومی-ژرمنی»و ارزش های جامعه فرانسه بنیان نهادند بلکه از حقوق دیگر کشور ها نیز بهره جستند.این قانون در سال1804 میلادی پایان یافت و در سال 1807 میلادی رسما به عنوان «کد ناپلئون»نامگذاری شد.

در فرانسه نیز از آن با عنوان یک سند افتخار و میراث ملی حراست می کنند و از تغییر و تبدیل آن حتی الامکان اجتناب می نمایند و اگر تحولات اجتماعی نیاز های جدیدی را مطرح کند،دیوان عالی آن کشور با تفسیر های مناسب از همان مواد راه حل های متناسب با نیاز های روز را استخراج می کنند.به عنوان مثال ماده ی1382 قانون مدنی فرانسه که مبنای مسئولیت مدنی را بر تقصیر نهاده از زمان ناپلئون یعنی از حدود دو قرن قبل تا کنون هیچ تغییری نکرده،در حالی که نیاز های جامعه در زمینه مسئولیت های مدنی دگرگونی بسیار پیدا کرده است و در نتیجه نظریات جدیدی از اواخر قرن نوزدهم و مخصوصا از اوایل قرن بیستم مطرح شده و دادگاه های فرانسه نیز با تفسیر های مناسب،نیاز های پیچیده و بروز جامعه پیشرفته فرانسه را حل کرده اند.