منشور حقوق بشر کوروش

بخشی از موفقیت کوروش کبیر را به توجه او به بهزیستی کسانی که بر آن ها چیره می شد نسبت داده اند. تاریخ نگاران یونانی دلسوزی و شفقت او را یاد آور شده اند،اما تنها در سال 1878 بود که یک کشف باستان شناسی بر اعتبار این متون ادبی افزود.باستان شناسان بریتانیایی به هنگام کند و کاو در بابل به یک لوح استوانه ای شکل گلی به طول بیست و سه و قطر ده سانتیمتر برخوردند که متنی به خط میخی بر آن حک شده بود. ترجمه این لوح نامعمول شرح رفتار کوروش را با بابلیان پس از چیرگی بر آن ها آشکار کرد.بخشی از ترجمه ی این لوح گلی ،که در وبسایت فارسی نت آمده،چنین است:

منم کوروش،شاه جهان،شاه بزرگ،شاه توانمند،شاه بابل... .هنگامی که من با همدلی وارد بابل شدم،... .سپاهیان بی شمارم به جنب و جوش در آمدند اما من به هیچ یک اجازه ندادم در سرزمین سومر و اکد ایجاد وحشت کند.نیاز های بابل و همه عبادتگاه های آن را در نظر گرفتم تا به رفاه و بهزیستی آن ها یاری رسانم.بند اسارت نازیبنده را از اهالی بابل بر داشتم.خانه های مخروبه آن ها را بازسازی کردم.به بدبختی هایشان پایان دادم... .همه ساکنان را گرد هم آوردم و خانه هایشان را به آن ها باز گرداندم... .باشد که همه خدایانی که من در عبادتگاه هایشان جا داده ام  رزانه برایم دعا کنند،شاید که روزگارم دراز...

متاسفانه قسمت هایی از کتیبه از بین رفته و ترجمه ی آن امکان پذیر نیست.

منشور حقوق بشر کوروش کبیر

استوانه ی حقوق بشر کوروش در موزه ی  بریتانیا