موزه زیر آب روسیه

یکی از موزه های جالب جهان، موزه زیر آب روسیه در کریمه است. این موزه در 100 متری ساحل کریمهدر عمق 15 متری دریای سیاه است. بازدیدکنندگان برای بازدید از این موزه باید با حداقل مهارت های غواصی آشنا باشند. این موزه به دو بخش تقسیم می شود، بخش نخست: مجموعه ای است از مجسمه های رهبران اتحاد جماهیر شوروی و در بخش دوم مجسمه مشاهیر تاریخ سیاست، پزشکی ،هنر و ادبیات، آثار و بنا های تاریخی و هنری جهان.
بازدید کنندگان با ورود به بخش اول با مجسمه لنین و استالین رو به رو می شوند و در بخش دوم با مجسمه ها مائو تسه تونگ، موسولینی و ناپلئون.
این موزه یکی از نادر ترین موزه های جهان است.

محمد بن جریر طبری

تاریخ نگار و قرآن پژوه (838-923 م)
محمد بن جریر طبری از مردم آمل بود اما پس از سفر های بسیار برای گردآوری حدیث، سرانجام در شهر بغداد ماندگار شد. او کتاب های دینی ارزشمندی نوشت که جامع البیان عن تاویل القرآن ،کهن ترین تفسیر قرآن ،از آن هاست.
طبری بسیاری روایات تفسیری پیشین را در این کتاب آورده است و در بسیاری از جا ها به تفسیر آیه ای از قرآن به کمک آیه ای دیگر می پردازد. این دین پژوه آشنا به علم زبان شناسی ،به جنبه های لغوی ،نحوی ،تاریخی و فقهی آیه های قرآن نیز پرداخته است.
طبری پس از کتاب تفسیر به نگارش کتاب تاریخ الرسل و الملوک پرداخت که شرح زندگی انسان از آفرینش تا سال 302 ق است.

قحطی سیب زمینی ایرلند

قحطی سیب زمینی به خشکسالی بزرگی اطلاق می شود که در سالیان 1845 تا 1852 در ایرلند اتفاق افتاد و طی آن بیش از یک میلیون نفر بر اثر بیماری و گرسنگی جان باختند و بیش از یک میلیون نفر دیگر به کشور های آمریکا ،استرالیا ،بریتانیاو کانادا مهاجرت کردند. چون غذای اصلی مردم ایرلند به ویژه طبقه فرودست سیب زمینی بود و در طی این سالها سیب زمینی ها دچار آفت شده بودند ،این خشکسالی بزرگ را قحطی سیب زمینی نیز نامیدند. در سال 1845 سیب زمینی ها توسط آفتی گیاهی که نوعی قارچ بود ،از بین رفتند.

خاستگاه سیب زمینی، خوراک عمده ایرلندیها، کوههای آند، واقع در آمریکای جنوبی بود. سیب زمینی در آب و هوای مرطوب ایرلند به خوبی رشد کرده، و بعنوان یک منبع غذایی خوب برای خیلی از کشاورزان فقیری که فقط قطعه کوچکی زمین داشتند، شناخته شد. سیب زمینی در قرون 17 و 18 میلادی غذای بسیاری از مردم اروپا به ویژه اروپای شمالی و ایرلند را تشکیل می داد که برای طبقه فرودست به ویژه کارگران، غذایی لذیذ ،انرژی زا و ارزان محسوب می شد.

الکساندر اول

در گذشت کاترین کبیر در سال 1796 نشانه پایان عصر اصلاحات بود. برای شصت سال بعدی، رهبران روسیه بیشتر به حفظ سنت ها متعهد ماندند تا رودررویی با مشکلاتی که کشور را فقیر نگاه می داشت. هرچند، به رغم محافظه کاری تزار ها و اکثر اشراف، طی این دوره پایه های اصلاحات گذاشته شد.

کاترین بر اثر پارگی رگی در مغزش درگذشت و پسرش پُل تزار شد. او پس از پنج سال در جریان کودتایی به رهبری گروهی از اشراف و حمایت پسرش کشته شد. آلکساندر اول، خوش قیافه و تحصیل کرده تنها 23 سال داشت که تزار شد. گرچه آلکساندر نسبت به دهقانان دردمند احساس همدردی داشت، هیچ یک از سنت های روسیه را تغییر نداد.

ماه من

بهای شکوه و افتخار

مارکی دوکوستین اشرافزاده فرانسوی، در سال 1839 از روسیه دیدن کرد. دیدن سن پطرزبورگ او را به یاد چالش هایی انداخت که روسیه با آن ها رو به رو بود. این گزیده ای است از ترجمه فیلیس پن کوهلر از کتاب او به نام سفر به زمان ما.

فوگر ها (fugger)

در قرن پانزدهم اولین شرکت های بانکداری غیر ایتالیایی، از جمله اولین بانک اسپانیایی در سال 1401 در بارسلونا تاسیس شد. موفق ترینِ بانک های ایتالیایی متعلق به فوگر ها بود و توسط ایشان اداره می شد. فوگر ها یک خانواده آلمانی بودند که در آوگسبورگ (augsburg) در جنوب باواریا (bavaria) کار می کردند. فوگر ها در ابتدا با فروش البسه مشهور شدند. سپس در سال های دهه 1450، خط تجارت کالا هایشان را گسترش دادند و همچنین به تاسیس بانک اقدام کردند. خانواده فوگر در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم  با راهنمایی های یاکوب فوگر که با لقب «توانگر» مشهور بود، به اوج سعادت رسید. یاکوب عملیات تجاری دوران رنسانس را فرا گرفت و در دفترداری، تولید، داد و ستد و امور مالی متبحر شد.

من خدا را دارم...

بانکداری در عصر رنسانس

در حقیقت بانک های امروزی از دل صرافی های عصر رنسانس به وجود آمدند.در آن زمان مراکز تجاری بزرگ از قبیل ونیز و اتحادیه هانسایی نه تنها از سایر قسمت های مختلف اروپا کالا وارد می کردند، بلکه پول های خارجی هم به همراه می آوردند. در دوران رنسانس بیش از دویست نوع پول در سراسر اروپا رایج بود و تعداد کمی از بازرگانان می توانستند در جریان نرخ معاوضه ی انواع پول قرار بگیرند، این صرافان ترجبانک های امروزی در عصر رنسانس از دل صرافی ها پدید آمده بودند.در آن زمان مراکز تجاری بزرگ از قبیل ونیز و اتحادیه هانسایی، نه تنها یح می دادند با صرافان ماهر مشورت کنند. بانک های عصر رنسانس خدمت مهمی را انجام می دادند که در بانک های امروزی نیز رایج است: آن ها طوری برنامه ریزی می کردند که بتوان سرمایه را از مناطق مختلف انتقال داد. بانکداران آن دوره بسیاری از انتقالات را روی کاغذ ثبت می کردند و به این ترتیب نیاز به حمل و نقل پول را از محلی به محل دیگر رفع می کردند.

دره من چه سبز بود