سقوط اجسام و تلسکوپ

در واقع در دوره رنسانس به جز گالیله (1564-1642)،ستاره شناس و ریاضیدان ایتالیایی، دیگر کسی مدافع کوپرنیکانیسم نبود. نامه کپلر هنگامی به دست گالیله رسید که او به ستاره شناسی علاقه مند شده بود. تا آن زمان ،نیروی این ایتالیایی صرف یک سلسله آزمایش درباره ی سقوط اجسام شده بود، که اولین بار آن ها ر در سال 1591 در کتابش به نام در باب حر کت توصیف کرد . گالیله نشان داد که اجسام سنگین و سبک با سرعتی برابر سقوط می کنند. این نتیجه گیری طوفانی از انتقاد را توسط بسیاری از فیلسوفان ضد گالیله بر انگیخت؛ زیرا نتیجه گیری گالیله ،درست بر خلاف ادعای ارسطو بود . با این حال گالیله به آن چه فرانسیس بیکن حدود یک و نیم دهه پیش گفته بود عمل کی کرد:«خود پدیده ها را بررسی کنید. برای همیشه تابع یک شخص نباشید.»

کپلر و سیارات

اگر چه تیکو براهه(ستاره شناس دانمارکی -متولد 1546 میلادی) نتوانست کوپرنیکانیسم (فرضیه کوپرنیک " جهان در حال حرکت" که تحت عنوان کوپرنیکانیسم شناخته می شود)را کاملا بپذیرد، منجمان دیگر توانستند این کار را انجام دهند. یکی از همکاران براهه، یوهان کپلر آلمانی(1571-1630) بود که یادداشت های براهه بعد از مرگش در سال 1601 به او رسید. کپلر از مشاهدات دقیق براهه استفاده کرد تا به کشف های مهمی درباره ی حرکت سیارات برسد.

بی نظیر بوتو

هرودوت: پدر تاریخ

هرودوت،تاریخ نگار بزرگ یونانی قرن پنجم"پیش از میلاد" ،را امروزه «پدر تاریخ» می دانند و می ستایند، چون او نخستین تاریخ نگار غربی بود که تاریخ جامعی را تالیف کرد که می کوشید دقیق و منصفانه باشد.جملات آغازین کتابش به خواننده توضیح می دهد که چرا او دارد این تاریخ را می نویسد: