کوه های اساطیری جهان

دماوند یا دنباوند به معنای دمه و دود و بخار به مناسبت آتشفشانی بودن است. دماوند بلند ترین قله سلسله جبال البرز است.

معروف است که سلیمان نبی، صخر المارد (سنگ سرکش) که یکی از دیوان بود را در آن جا زندانی نمود.

نام دماوند در تورات آمده و صورت قدیمی آشوری آن «بکین» است. در داستان های قدیمی دماوند را پایان دنیا می دانسته اند.

اسطوره آرش که در آن مرز ایران و توران با پرتاب تیر آرش مشخص می شود در دماوند کوه رخ می دهد.

به طور کلی کوه ها در ایران و جهان مقدس بوده اند.

ایرانیان کوه ها را دارای فر ایزدی می دانستند. ایرانیان باستان کوه را جایگاه ایزد مهر (میترا) می دانستند و بر این باور بودند که مهر در کوهستان به دنیا می آید. بر همین اساس آنان، پرستشگاه خود را در کوه ها و غار ها بنیان می گذاردند تا به مهر نزدیک تر باشند.

در یشت ها درباره ایزد مهر گفته شده است: مهر نخستین خدای مینویی است که پیشاپیش خورشید نامیرای تیز اسب از این سر به آن سر البرز می رسد. او نخستین خدایی است که قله های زیبای زرگون را فرا می گیرد و از آن جا این نیرومند ترین خدایان بر سراسر زمینی که ایرانیان در آن جای دارند، نظارت دارد. خانه هزار ستونی او در بالاترین نقطه کوه البرز است این خانه از درون، خود به خود روشن است و از بیرون از ستارگان نور می گیرد.

همچنین سومین پادشاه دوره کیانی در ایران یعنی کیخسرو، پسر سیاوش، زنده از جهان رفته و بار دیگر برای ساختن دوباره جهان همراه سوشیانت (رهاننده) باز می گردد. او برای رسیدن به جاودانگی بر چکاد کوهی می شود و در کوه از دیده ناپدید می شود.

منوچهر هفتمین پادشاه پیشدادی در کوه مانوش زاده می شود و پرورش می یابد.

همچنین زال و قباد و فریدون در البرز پرورش یافتند.

در اساطیر یونان، زئوس، خدای خدایان یونان در کوه المپ زاده می شود و جایگاه خاص خدایان یونان، کوه المپ بود.

هنوز هم در یونان، کوه المپ مقدس است و مکانی در المپ به نام تخت زئوس می باشد که کوهنوردان هرگز به این مکان نزدیک نمی شوند زیرا جایگاه تخت و سریر خدایی زئوس محسوب می شود.

بلند ترین قله در جهان یعنی اورست به معنای الهه مادر برف ها است.

پیامبر اکرم (ص) در کوه حرا و در غار جبرئیل را دیدند و به ایشان وحی شد. موسی (ع) با نور در کوه سخن گفت و ده فرمان خود را از خداوند در کوه سینا دریافت کرد.