پترارک و سونات هایش

بعد از دانته،پترارک مهم ترین کسی بود که نوشتن به زبان بومی را تجربه کرد.اگر چه غالب آثار پترارک به زبان لاتین بود، او 366 قطعه شعر عاشقانه به زبان ایتالیایی نیز سروده است.

پترارک نوشتن این غزل ها را در حدود سال 1330 میلادی آغاز کرد و سر انجام آن ها را به همراه تعدادی شعر دیگر در کتابی به نام ترانه ها گردآوری کرد "حدود سال 1349 میلادی"

محتوای تمام سونات ها عشق پترارک به لورا،یک زن شوهر دار،است که پترارک اولین بار در سال 1327 ملاقاتش کرد و به خاطر او در سراسر زندگی اش پاکدامن باقی ماند.

سونات در ایتالیایی به معنای "ترانه کوتاه"است.سونات ها چهارده خط هستند. بعضی سونات ها ،مثل سونات های پترارک شامل دو قسمت هستند، قسمت اول که هشت خط و قسمت دوم که شش خط است.یک شکل دیگر سونات ها در انگلستان پدید آمد که آن را تحت عنوان سونات های شکسپیری می شناسند که سه بخش چهار خطی و یک نتیجه دو خطی دارد.

پترارک مبتکر سرودن سونات نبود و عمر سونات به یک قرن قبل از تولد او باز می گردد. برای مثال در کتاب ویتانوئووا اثر دانته تعدادی از شعر هایی که برای بئاتریس سروده شده در قالب سونات است. دانته در مورد عشق آرمانی می نوشت در حالی که پترارک راجع به عشق و طلب واقعی می نوشت و همین باعث می شد سونات هایش تاثیرگذارتر و قوی تر باشد.

افسون سونات های پترارک سبب شد تا این گونه ی شعری مورد علاقه خوانندگان قرار بگیرد و طوری متداول شود که تمام شعرای دوره رنسانس بعد از پترارک ، احساس کنند که باید حداقل یک یا چند سونات به این شکل بنویسند. حتی شکسپیر هم گمان می کرد که آثار ماندگار او سونات هایش هستند نه نمایش نامه هایش.حتی حاکم فلورانس ،لورنزو دو مدیسی «برای سرودن شعر به این سبک که از تمام سبک های دیگر فراتر بود تلاش کرد.» طول عمر سونات ها بیش از دوره رنسانس بود و سونات ها بیش از پانصد سال سبک رایج شعر بودند.