ما دوازده ماه در طول یک سال داریم که هر یک نامی خاص دارد.
دوازده ماه هر سال ما،هر یک بر اساس یکی از امشاسپندان و ایزدان زردشتی است.در تاریخ ایران باستان مردمان ما هریک از این ایزدان و امشاسپندان را نمادی از اهوره مزدا می دانستند.نام برخی از این ماه ها طی گذشت زمان دچار تغییر و تحولاتی شده است.
هر ماه سال به نام یکی از ایزدان بزرگ خوانده می شد.
1.فروردین:فروردین از نیرو های مینویی انسان و همان فروهر است.زنان و مردان پرهیزگار،دارای نیروی فروشی(فروهر)یا فروردند.آنان وظایف گوناگونی هم چون ستیز با اهریمن،برکت بخشیدن و همکاری با اهوره مزدا در نگاه داری جهان بر عهده دارند.
2.اردوهشت(اردیبهشت):اردوهشت نام یکی از امشاسپندان و به معنای بهترین راستی و پرهیزگاری است. اهوره مزدا پدر اوست و او را از نیروی خرد خویش آفریده است.اردیبهشت نگهبان مرغزار ها است.اهوره مزدا به هنگام آفرینش،به یاری او گیاهان را رویانید.
3.خورداد(خرداد):خورداد نام یکی از امشاسپندان و به معنای یکپارچگی و کمال است.او نگهبان آب ها است و همراه امرداد(مرداد)بر تشنگی و گرسنگی چیره می شود.خرداد سرور ماه ها و سال ها و روز ها است.
4.تیر:همان ایزد تیشتر،ایزد باران آور و پرورش دهنده ی آفریدگان است.